19 Aralık 2014 Cuma

Varoluşum







Hepimiz çocuktuk.

  Senin  varlığın sanki bana yapılan bir şaka ama bu şakaya nasıl cevap vereceğimi bilmiyorum. Gülsem mi ağlasam mı bilemedim?    

 Ne günlerdi o çocukça kendimi tanımaya çalıştığın günler. Evreni insanı anlamaya çalıştığım(o zamanlar daha somut). Tamam yine aynı çocuğun özünü taşıyoruz ama işin içine çıkar girdi be moruk. Sevilmek için seviyoruz, mutlu olalım diye yapıyor yaşıyoruz her yaşamı, aman ayağımız kaymasın diye türlü maymunluklara giriyoruz. Şimdi şunu netleştirelim aksini iddia eden katıksız maldır. Mal olanlarda büyük olasılıkla ibnedir. (bunu sonra isteyeceğim). Acı ama gerçek çıkarsız ilişkimiz yok. Zaten iletişim dediğimiz nanenin bir parçası da dönüt. No dönüt no iletişim. Tuhaf hikayemde gördüğüm tek çıkarsız iletişim anne sevgisi evet Annen,Anan,Validen. Kendimden biliyorum türlü piçlikler yapsamda kendisi beni sevmekten hiç vazgeçmedi. Çıkarsız şartsız sevdi. Elmayı seversin o da seni sevsin diye mi kafası yoktu. Saf sevgi. Maalesef bu sevgide hormonal tabanlıydı. Aman neyse siktir et en safı buydu işte.
 Yani moruk bu sinemaya para verirsin,istiyorsan devcileyin bir hamam böceği olarak uyan. Senin varlığın yeter. Öptüm